Kerstwensen en blogstilte owv 3 dagen cruise

Via deze weg wil ik iedereen een zalige, sfeervolle en deugddoende Kersttijd toewensen. Zelf vier ik vanaf morgenvroeg 24 december Kerst op zee tijdens een zeilcruise te midden van de Whitesunday Islands (google maar eens ;-D ). Awesome! 3 dagen dobberen, snorkelen, ... op zoek naar Nemo en zijn vrienden!

Verbazende rotsen in de branding (13-12-2010)

Hoewel de nacht kort was, was hij krachtig genoeg. Een bo’ke met choco en een bladerdeegmaaltijd verdwijnen gesmaakt in mijn maag. Vol genoegen start ik mijn dag en laat ik mij vertellen dat ‘verbazing’ me vandaag te wachten staat. Zolang het geen onaangename verrassingen zijn, laat ik deze graag tot mij komen. Aangezien ik later die dag opnieuw passeer langs de jeugdherberg krijg ik regelend dat mijn frigomateriaal mag blijven staan tot ik het later oppik. Ideaal, want dan kan ik mijn resterende geïnvesteerde 1u30 internet nog opgebruiken.

Terwijl ik mijn spullen pak, ontmoet ik Duitser Dominique. Hij komt zo maar eventjes voor 2,5 week op surfvakantie naar Australië. Daarenboven blijft hij die tijd enkel in Lancelin. Het kan ook anders dacht ik om er het beste rendement uit te halen. Het feit dat zijn vader piloot is bij Qantas voor intercontinentale vluchten verklaart veel. Gelukzak! Tevens is het een sympathieke kerel. Hij gaat surfen en suggereert om naar het strand te gaan per fiets. Eens wat nieuws. En zo deden we.

Het strand was misschien niet zo mooi, maar wel de plaats bij uitstek voor de surf beminnende wereldbevolking. Na een halfuurtje de voorbereiding van het surfmateriaal gezien te hebben en Dominique een leuke surfdag te wensen, hou ik het voor bekeken. Ondertussen weet ik hoe alles in zijn werk gaat en hoe de nodige spanning van het surfzeil verkregen wordt.

Na terugkeren, beslis ik mijn fiets in te ruilen voor het betere voetenwerk. Er zou immers een mooi zandstrand zijn gelegen op een wandelroute. Ik besluit dit te doen om zo het dorpje uit een ander perspectief te bekijken. Niet slecht uiteindelijk. Ik onthoud vooral dat watersporters hier hun hart kunnen ophalen. Kite- en windsurfen zijn alomtegenwoordig. Tijdens mijn trip maak ik een tussenstop bij de eerste echte bakker na 7 dagen Australië. Hier laat ik me door de heerlijke etalage verleiden en kies voor door een overheerlijke ‘eclair’. Deze draagt dezelfde naam als bij ons, maar is wel beter. Gewoonweg om duimen en vingers van af te likken. Daarom geef ik graag deze tip mee. Bakkers, doe ook een laagje slagroom op de pudding en de verkoop zal fenomenaal stijgen. Ik koop er alvast één. Terug aangekomen in de jeugdherberg spring ik in de auto op weg naar mijn zoektocht naar ‘verbazing’.

Dat toerisme aan de Westkust leeft, blijkt uit de vele wegenwerken en ook de nieuwe aangelegde wegen. Deze leiden sneller naar de grotere steden, maar bovenal naar de toeristische trekpleisters.  Hierdoor is het mogelijk om de Pinnacles nu in 45 minuten te bereiken van Lancelin in plaats van 2 uren zoals in 2009. Een leuke opsteker. Ik voorspel dat deze regio de nieuwe trekpleister van Australië zal zijn binnen zo’n 10 jaar.

Ondanks de korte reistijd is de af te leggen weg zeer afwisselend wat landschap betreft. Eerst zie ik gigantische zandduinen. Een plaats voor de zogenaamde zandsurfers. Ze zijn van het type verplaatsende duin, zoals ‘Hoge Blekker’ in Koksijde. Echter is deze laatste wel minstens 1000 keer kleiner in omvang. Verder tref ik dan weer stroken met massa’s mini look-o-like palmboompjes aan. Maar ook stroken met bomen die een bos vormen, kale vlakten, oogstbare graanvelden en per toeval een duo emoe's.

  

De Pinnacles blijken een goede keuze, een schot in de roos! Een wonderbaarlijke mooie en unieke omgeving wordt me voorgeschoteld. Aan de ingang raadt men mij aan eerst het infocentrum te bezoeken, alvorens de wandel- en autoroute af te leggen. Deze tip volg ik verstandig. Vooraleer het indrukwekkende gebied te verkennen wordt ik eerst helemaal ingelicht over wat te verwachten valt en nog meer interessant, hoe dit mogelijk is. De grillen van de natuur steken weer de kop op.

In een woestijn staan duizenden rechtopstaande stenen. Een live bezoek gaat allicht boven deze woordelijke omschrijven. De foto’s en video helpen allicht een impressie te geven. De rode draad van het verhaal is dat er duizenden jaren geleden bomen stonden in dit gebied. Deze werden door opgewaaid zand omgeven. Door de combinatie van zeesendiment, zand, water en de plantenbasis van de boom heeft zich hier onder het zand een versteniging plaatsgevonden van de stammen. Dit is het resultaat wat we nu zien. Fantastisch om er doorheen te wandelen gedurende een 2,5 uur! Echter wordt het nog leuker als de plaatsjes van de rondleiding tussen planten en struiken verdwenen zijn. Een Frans koppel is in paniek, maar die ene Belg hier laat zijn speurneus wel werken en lost dit probleem op. Een weg door de pinnige struiken werd gebaand met succes. Verder zet ik de autodrive in. Dit geeft een perfect gevoel van de omvang weer. Adembenemend!

 

 

Hoewel dit duizenden jaren geduurd heeft voor de natuur om dit te creëren kunnen we verwachten dat door deze locatie over pakweg 1000 jaar alles behalve speciaal is. De duinen verplaatsen immers in deze richting. Haast je dus ;-)

Vervolgens keer ik gezwind in mijn Holden Epica stoer terug naar de jeugdherberg. Foto’s op mijn netbook om later ergens te uploaden. Ik zet vervolgens verder koers naar Perth Domestic Airport waar ik die bak moet binnenleveren. Alles verloopt gesmeerd. Enkel jammer dat ik net de busshuttle gemist heb. 1u30 wachten op de volgende vind ik wat te veel van het goede. Na wikken en wegen beslis ik een taxi te nemen. Ik moet immers ’s anderdaags voor mijn bijzondere trip al om 5u45 uit te veren. De taxichauffeur heeft allicht nog steeds spijt van zijn vraag naar de landstaal in België. Veel over ons complexe landje kwam aan bod. Onze 3 talen, gewesten en verschillende soorten regeringen passeerden stuk voor stuk de revue. Hij besloot met de (wijze?) woorden dat België maar een vreemde bedoening is die het enige land ter wereld is waar in plaats van vereenvoudiging vermoeilijking gerealiseerd wordt.

  

Aangekomen in mijn hotel te Perth eet ik mijn laatste bladerdeegmaaltijd. Ik telefoneer als dank nog even naar het hulpvaardig Australisch duo met dankende woorden. Verder voer ik mijn avondrituelen uit en vertrek richting dromenland waar me hopelijk reeds dolfijne momenten voorgeschoteld worden als voorbereiding.

'Video', 'Contact' en "Things to do?!"-pagina zijn klaar!

Hey sneeuwmannen, 

Elke minuut tracht ik hier zinvol te spenderen. Terwijl ik wacht op mijn volgend vliegtuig naar het tropisch warme Cairns heb ik 3 pagina's in orde gemaakt. 

Vanaf nu kan je me contacteren, me tips of een uitdaging geven om te doen in Australië en enkele video's bekijken. 

Veel plezier!

P.S. In het vliegtuig tracht ik nog een blogtekst of 2 uit mijn mouw te schudden. 

Greetz,

Dimitri in Centraal Australië (mijn enige zeeloze bestemming)